2e blok chemo 2015

Deze blok nam toch weer andere vormen aan; stemmingswisselingen, heel veel en erg moe/futloos dus veel slapen ondanks dat de chemo-tabletten bij de eerste kuur zorgde voor hyper-activiteit....eten smaakte niet meer, smaak en geur vervaagden (gelukkig weet ik dat ik moet eten en kan ik eten door me daar gewoon overheen te zetten, genoot van de structuur van het eten......en heb de kilo’s dadelijk mogelijk hard nodig bij de transplantantie). 

Helaas ontwikkelde zich een hoest/keelpijn/verkoudheid op dinsdag, ik had die ik graag zelf onder controle wil krijgen (zonder antibiotica)....

Mijn eigen hematoloog adviseerde om de misselijkheidstablet in te nemen alleen indien nodig en niet zoals het advies voorheen: bij misselijkheid 3 tabletten per dag. Deze tabletten kunnen obstipatie veroorzaken en dat heb ik dus in het 1e blok geweten...

Gelukkig bleef de neuropathie zeer mild, soms iets sterker, maar niet anders/meer dan in afgelopen anderhalf jaar. Als door de medicijnen ook dit euvel aangewakkerd zou worden met als gevolg onherstelbare schade aan de zenuwen, dan moet de kuur worden aangepast…maar sof ar so good….

Helaas had ik op zondag koorts, 's avonds rond de 39 graden en wat voelde ik me belabberd. Koorts nekt me echt, dan kan ik alleen nog maar in liggen. 's Avonds hebben we van 20 tot 24 uur bij spoedeisende hulp gezeten/gelegen en uiteindelijk ben ik met een antibiotica-kuur naar huis gegaan, voor de zekerheid want het was geen bacteriële infectie....dikke 10 dagen ben ik beroerd geweest, was geen stuiver waard...

De vakantie was ondertussen voor de rest van het hele gezin begonnen en zo werden hier en daar leuke activiteiten voor de kinderen gepland… we zijn in de rustweek zelfs een paar dagen eruit geweest. Mijn insteek was, of ik nu thuis of in een huisje belabberd voel, de rest kan dan leuke dingen ondernemen en hopelijk kan ik hier en daar meegenieten…..wat zeker is gelukt...goeie beslissing geweest..we hebben allen genoten van een fijne quality time samen en de kids hebben van alles ondernomen....en wat ben ik trots en blij met mijn lieve man en twee prachtige dochters die met de omstandigheden super wijs en goed omgaan...

Op naar de derde kuur, alleen onzekerheid omdat de hoest niet wegging. Op 5 augustus bleek dat de waarden in het bloed groen licht gaven voor de derde kuur. De hematoloog vond de hoest geen reden om van het schema af te wijken. Het ging ook weer iets beter, dus ik durfde het aan maar diep van binnen zit er wel een zorg-angst hoe mijn lichaam bij de derde keer gaat reageren...."time will tell" en ondertussen "Carpe diem".