Vanaf vrijdag 27 november 2015, mocht ik naar huis. Wat waren wij blij. Alleen maar maagklachten en moe, zo moe, dus wat wou ik nog meer... Eenmaal thuis vanuit bed naar bank en andersom....
Op maandag 30 november 2015 op controle; eerst bloed prikken en dan helaas wachten, dik anderhalf uur..slopend als je je niet lekker voelt....maar het was de moeite waard: bloedwaardes waren uitstekend. Ik moest we wel goed gaan voelen...toch?
Echter, vanaf dinsdag ging het bergafwaarts. Veel meer last van misselijkheid, maagpijn, algehele malaise...vreselijk... er weer fysiek en mentaal doorheen zitten...het duurt al zo lang...wij zijn al dikke vijf maanden bezig met "ziek zijn" ....
Woensdag begon de echte ellende, details zal ik jullie besparen, maar ik kon niet meer eten en drinken...ik moest steeds meer gaan overgeven van bijna niks...donderdagmorgen maar aan de bel getrokken...er werd een mail naar mijn hematoloog gestuurd die voor zijn werk in de USA zat. Antwoord was: paar dagen nog volhouden, gaat vanzelf beter...
Nou, dan krijg je toch paardenkracht door zo'n antwoord. De 'oude' afdeling gebeld en nogmaals de situatie uitgelegd. Zou teruggebeld worden. 's Middags om half 3 nog geen belletje terug...dan toch maar weer zelf bellen. Uiteindelijk een lieve zaalarts gesproken die met een hematoloog ging overleggen. Even later kreeg ik bericht mij te melden op de 1e hulp van het AZM.
Vervolgens eea regelen mbt de kids (met dank aan alle hulpkrachten :) )
en hup naar de 1e hulp. Gelukkig mocht ik vrij snel naar een kamer met een bed alwaar verschillende onderzoeken werden verricht. Uren later kreeg ik bericht, gelukkig geen infectie maar ik was wel aan het uitdrogen en dus opname. BAAL.....maar begrijpelijk. Omdat er geen bedden op de oude afdeling vrij waren en het ziekenhuis vrij "vol" lag, duurde het weer een tijdje maar uiteindelijk lag ik rond half 10 op mijn eigen kamer op de acute afdeling. Alle lof voor het personeel, allemaal zo lief. Die nacht was vreselijk, matras was zeer slecht en af en toe nog misselijk/moeten overgeven ondanks alle medicijnen voor de misselijkheid. Er werd voldoende vocht toegediend en gaande weg de nacht en ochtend voelde ik me een compleet ander mens worden. Dit resulteerde uiteindelijk in ontslag met een zak vol medicamenten en vrijdagavond was ik weer thuis. ZO BLIJ.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten