zondag 8 november 2015

Kaal hoofd, met een lach en geen traan...7 november 2015

Zaterdag 7 november 2015:
Het was zover...de haren zouden eraf gaan...het werd ook de hoogste tijd want ik verloor de laatste week dagelijks behoorlijk wat haren...
Eerst hebben onze meiden de haren geknipt. Het werd steeds een korter kapsel en echt waar, het stond niet verkeerd, al zeg ik het zelf. Vervolgens waren mijn haren zo kort als die van Jos.
De kids vonden het eerst wel een beetje vreemd om de haren te knippen maar gaandeweg werd het makkelijker en leuker.
Daarna kwam een vriendin/kapster en zij scheerde mijn bolletje kaal. Je hebt dan echt stoppeltjes haar en dat voelt aan als schuurpapier. De pruik werd hier en daar ook een beetje bijgeknipt.

Een kaal hoofd hoort bij dit proces. Fijn dat er pruiken zijn, want het geeft toch wat warmte. Ik heb ook een paar doekjes, dus we kunnen fijn afwisselen. Na een paar maanden zouden de haren weer gaan groeien. Dan krijg je dons- en krulhaar...we laten ons verrassen...

Met een lach en met geen traan; voorbereid op een traan bleef de druppel weg...raar maar waar,
ik was zo gewend aan het kale hoofd...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten