donderdag 26 november 2015

Vervolg na de stamceltransplantatie...

De dagen na de heftige reactie heb ik veel geslapen en langzaam heeft alles zijn plekje gevonden. Het bizarre van alles is dat ik echt een stuk van de film kwijt ben vanaf voor de SCT tot 's avonds 20.00 uur. Ondanks de verhalen van Jos en andere verpleegkundigen kan ik me helemaal niets herinneren.

In de dagen die volgden was ik erg moe, moe en nog eens moe, algehele malaise, ik kreeg last van keelpijn, hoofdpijn en diarree.
Ik merkte wel dat de neuropathie bijna weg was en daardoor was ik in de zevende hemel. Zo vreemd als opeens je voeten weer normaal aanvoelen en dat je niets afwijkend meer voelt als je loopt. Ik was zo blij om 's nachts weer met normale voeten in bed te liggen.

Helaas was dit van korte duur en begon de neuropathie aan het einde van de week zich weer aan te kondigen. Gelukkig wel in mindere mate, dus we zijn met de medicijnen aan experimenteren.

Zaterdag 21 november; DE DIP DAG......BLOEDPLAATJES
Tjee, qua bloedwaarden zat ik aan de benedengrens en mentaal was dit ook de zwaarste dag. Op deze dag kreeg ik een bloedplaatjes-transfusie. Dit betrof natuurlijk donormateriaal en ik was toch wel bang. Gelukkig had de verpleging daar alle begrip voor en hield mij goed in de gaten. Alles verliep voorspoedig.

Maandag 23 november; wederom een transfusie bloedplaatjes en twee zakken rode bloedcellen. Twee verpleegkundigen zijn in het begin erbij gebleven, zo lief...

Dagen erna was erdoorheen bijten, je krijgt zoveel tabletten, met vlagen zo moe en futloos en dan kleine kwaaltjes die je er ook gratis  bijkrijgt...je weet niet wanneer de finish is, dat zou al helpen....

Op dinsdag 24 november had ik toch wel flinke last van de centraal veneuze jugularis katheter, 's nachts deed die pijn en tijdens het bewegen. Daarnaast was de huid rood en gezwollen. Tijd voor actie: er werd een echo gemaakt en er werd gezien dat er een klein bloedpropje zat. Dus katheter werd verwijderd, zonder verdoving, geen pretje, wel te doen. En m.a.g. dat ik nu dagelijks zelf een bloedverdunner mag spuiten en ik heb een antibioticakuur. Was ik net klaar met het spuiten van de neupogen (na de SCT) mag ik verder met de bloedverdunners ;-(...
Gelukkig heb ik geen koorts gekregen en de wond werd dagelijks goed verzorgd.

Donderdag 26 november GOED NIEUWS HOPELIJK...
Na het bezoek van de dokters bleken dat de bloedwaarden goed aan het stijgen waren en als zich dit zou voortzetten, ontslag wel eens heel snel zou kunnen volgen. Dus wij doen ons best met eten, zelf drinken (infuus is vandaag afgesloten), proberen een extra rondje te lopen en hopen/duimen dat ontslag snel volgt. Achteraf zou ik het dan heel snel gedaan hebben, als ik voor maandag naar huis mag, ben ik binnen drie weken thuis....dit moet nog even bezinken.....

1 opmerking:

  1. Welkom thuis Gondolia!! Ben zo blij dat je eindelijk in jouw eigen omgeving, samen met jouw gezin, weer mag aansterken. Tot gauw! Dikke knuffel Ans

    BeantwoordenVerwijderen