10 uur was opname, hartelijk ontvangst, uitleg en vragen of ‘t de eerste keer was. Wat blijkt, mijn casus uit 2015 is een berucht verhaal ften bekend bij bijna iedere verpleegkundige. Eea nog besproken, nu vol vertrouwen door.
Helaas lig ik op n kamer voor 2 personen en lig ik niet naast het raam. Buurman, iets ouder dan ik, heeft acute leukemie en gaf al aan hard te snurken ‘S nachts. We gaan ‘T beleven. Buiten de kamer overal mondkapjes op en tussen buurman en ik T gordijn voor de helft dicht 😂😂😂
Er werd bloed geprikt, bloeddruk gemeten etc ...
Zodra op naar het plaatsen Van de lijn onder plaatselijke verdoving.
12.30 kwam de lunch. Na de laatste voorlaatste hap kwam n mevrouw; u moet zich Nu omkleden (beetje zenuwachtig) ze komen u halen. Oh, ik dacht om half 2. Zij: nee, u moet nu gaan, ze gaan de lijn plaatsen, toch. Ikke ja, hoor ik de buurman zeggen; oh nee toch.... U moet de groene jas aandoen, alleen onderbroek mag aan....
Binnen paar minuten lag ik klaar in bed. Haren af en muts op, leek me hygiënischer. Na 10 min werd ik gehaald door andere mevrouw zonder bedrijbewijs. We vertrekken en de eerste botsing was met de muur. Vervolgens kreeg ze ruzie met de liftdeuren, die zeker 10 keer open en dicht zijn gegaan terwijl ze tegen dat ding botste waarmee T bed vooruit getrokken werd. En toen reed T bed niet meer... uiteindelijk in wachtruimte beland van T dagcentrum chirurgie. Zegt verpleegster vriendelijk, u heeft nog even tijd, om half 2 komen ze halen...
Half 2 werd ik gebracht naar n operatiekamer waar vijf man rondliepen. De chirurg, jonge vrouw, antwoordde op mijn vraag of ze al meer van deze ingrepen had verricht met ja, maar er komt n collega meekijken. Ik zag de bui al hangen. Risico bloedingen, klaplong en infecties.
Uiteindelijk lag ik klaar en hebben we n kwartier op de collega moeten wachten, niet fijn en pffffffff en koud .. De collega begeleidde de vrouwelijke chirurg en gaf tips... de eerste verdoving zat erin en voelde ik gepruts. Vervolgens tweede verdoving en toen de lijn geplaatst en getrokken werd, wilde ik eigenlijk wel vertrekken. Nadien moest drie maal met n andere lijn door de katheter gegaan, dat was Zeker ff op de tanden bijten. Pffff klaar, oh nee, nog 2 hechtingen plaatsen: en die voelde ik. Ze kon bij verdoven maar dat waren dan ook weer twee prikken, toen echt klaar. Als afsluiting naar de rontgen om te kijken of er geen klaplong ontstaan was.
Daarna naar kamer, niemand die verder iets meedeelde en lag ik ff bij te komen. Na half uur omgekleed maar de katheter bleef trekken en pijn doen en er sijpelde bloed. Bij de wissel Vd wacht kwam verpleegkundige checken en zei dat ik ook snel had aangekleed, wist ik veel ...
Na half uur kwam arts in opleiding met allerlei vragen en fysieke check. Alles goed, bloeduitslagen zagen goed uit en ook de longfoto.
Buurman vertelde dat ze bij hem op 2 dagen tijd 5 keer, door 3 chirurgen, de lijn opnieuw hebben proberen te plaatsen. Hij wilt t niet meer ...
Nu rond half zeven; bij elke beweging doet katheter pijn. Trouwens nieuw beleid vd hematologen; geen paracetamol meer maar tramadol....
Aiaiai, ik hoop maar dat het in het vervolg wel vlotter mag gaan. Heel dat gedoe met die katheter lijkt me allesbehalve geruststellend. Hopelijk is het nu wél O.K. Ook eigenaardig dat er direct voor tramadol gekozen wordt, maar dat is blijkbaar het plaatstelijk beleid. Hopelijk beslist men dit alles 'ten goede' en hoef je dan geen pijn meer te hebben. Het blijft een 'avontuurlijk' parcours Gondy, maar ik hoop en duim mee dat bij elke stap geen gepruts meer voorkomt en je vol vertrouwen telkens de stappen kan nemen die moeten gebeuren. Ik wens je heel veel sterkte en moed bij alles ! X Lut
BeantwoordenVerwijderenXx topper ��������
BeantwoordenVerwijderen