Al vier dagen thuis, echter geen energie gehad om blog bij te werken.
Vorige week dinsdag ging t iets beter en daar de bloedwaarden beter werden, werd gesproken over dat ik mogelijk over n paar dagen naar huis kon. Dat klonk goed uiteraard, maar ik was geen stuiver waard, daarnaast had ik nog infuus van n liter (en t niet kunnen eten/drinken). Nou, de arts had de planning al klaar: op woensdag de jugulars eruit, eerst nog even bloedplaatjes erbij, en meteen het infuus eraf.
En zo verliep t ook; infuus eraf, op woensdag zou de jugulars eruit gaan. De verpleegkundige had gebeld naar chirurgie, maar die hadden geen tijd. Om 17.45 uur kwam de arts langs, nou die werd n beetje boos. Na 1 telefoontje van haar, stonden n half uur later, de chirurg met andere arts aan bed. Met drie verdovingen werd de jugulars los gefrunnikt en eruit getrokken, dat voelde je niet. Hierna moest ik twee uur plat blijven liggen. Nou, waarschijnlijk verkeerd gelegen, mijn hele nek zat vast m.a.g. ontzettende hoofdpijn.
En beleid van Maastricht is; geen paracetamol. Dramadol wel, geprobeerd maar hielp niets. Hele nacht niet geslapen. En toen donderdag, 12 november, bloedwaarden waren goed, ik mocht naar huis....
Dus sinds donderdag thuis; zo fijn om thuis te zijn maar wat is t zwaar; t moeten drinken, eten doe ik waar ik zin in heb, misselijk en aanhoudende krampen en diarree.. daarnaast zo energieloos en zwak. Een douche per dag is t maximale aan inspanning, doe ik meer, voel ik me vrijwel direct misselijk en slecht. Eerste drie dagen ook moeten overgeven, gelukkig is T daarbij gebleven.
Het past erbij, t lange herstel maar tjee, geduld is zo moeilijk...
Woensdag eerste controle, zo spannend....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten