Vrijdag
13 november 2015… DE STAMCELTRANSPLANTIE…
Komend
stuk is geschreven door mijn man Jos, omdat ikzelf de hele film kwijt ben (vanaf 12.50 tot 20.00 uur)
"Op
vrijdag omstreeks 12:50 uur was
het zover, de stamcellen zouden teruggeplaatst worden. Wel geteld waren het
negen zakken (normaliter ongeveer drie). De hematoloog en nog 2
verpleegkundigen waren erbij.
De zakjes
kwamen uit een koelbox. Deze werden
direct aan een standaard gehangen en met het infuus
verbonden. De hematoloog hing twee zakjes aan de standaard
welke tegelijk ook werden aangesloten op beide lijnen van
het infuus/ de katheter.
De
zakjes liepen heel snel leeg waarna ieder leeg zakje meteen werd vervangen voor
een nieuw vol zakje (volgens mij 20cc).
Na
ongeveer 4 zakjes gaf Gondy aan dat zij last had van haar maag en het gevoel
had dat zij ging flauwvallen. Hierop werd het hoofdeinde van het
het bed naar achteren gedaan en de benen
omhoog. Het infuus werd wat langzamer gedraaid.
Gondy
voelde zich weer ietsjes beter. Zij gaf aan dat zij
het gevoel had dat haar benen omhoog staken, dit was ook het geval.
Vervolgens
ging Gondy weer rechtop zitten. Zij zag toen dat ik haar hand
vasthield. Gondy vertelde dat zij dacht dat de verpleegster haar de hele tijd had
vastgehouden. Vervolgens liet zij nog twee a drie poepjes en iedere
keer keek ze me toen aan.
Gondy
vroeg hoeveel zakjes nog te gaan. De hematoloog
gaf aan dat we bijna over de helft waren. De stamcellen
bleven continu doorlopen. Op
een gegeven ogenblik zei Gondy dat zij
het gevoel had dat zij moest overgeven. Zij kreeg toen een spuugbakje welke
zij helemaal vol spuugde. Het betrof een gele substantie.
Ik heb haar mond een paar keer afgeveegd en toen is zij weer naar achteren gaan zitten. Op het moment dat het negende zakje leeg liep, zagen een verpleegkundige en ik dat zij met haar ogen begon te draaien. Ik dacht dat ze weer moest overgeven.
Ik heb haar mond een paar keer afgeveegd en toen is zij weer naar achteren gaan zitten. Op het moment dat het negende zakje leeg liep, zagen een verpleegkundige en ik dat zij met haar ogen begon te draaien. Ik dacht dat ze weer moest overgeven.
Wij waren
nu ongeveer 30 minuten later na het
starten van het terugplaatsen van
de stamcellen, dus het was ongeveer
13:20 uur.
Gondy
werd rechtop gezet en zij was op dat moment niet meer aanspreekbaar. Zij was buiten bewust zijn en had haar
kaken stijf tegen elkaar gedrukt. We kregen de kaken niet
geopend. De hematoloog en verpleegkundigen geven aan niet te
weten wat er aan de hand was. Men probeerde met
een slangetje wat spug uit de mond te
zuigen echter het lukte niet omdat de kaken strak op elkaar bleven. De
hematoloog gaf aan dit nog nooit meegemaakt te hebben. Ik ben
toen van de zijkant van het bed naar het voeteneind gegaan. Ik kon
alleen maar toekijken en hopen dat alles weer goed kwam. Van buiten was ik vrij
rustig maar van binnen kookte ik.
Omdat
men niet wist wat er aan de hand was wilde de Hematoloog de
zaalarts ter plaatse en de IC artsen. De hematoloog zei
dat het mogelijk een beroerte was maar dat dit eigenlijk niet zou kunnen gezien
de leeftijd van Gondy.
Eerst
kwam een zaalarts ter plaatse welke Gondy onderzocht en
probeerde contact met haar te krijgen hetgeen niet lukte.
De hematoloog zei ook nog tegen een verpleegkundige dat zij de zakken waar
de stamcellen in hadden gezeten niet weggegooid moesten worden.
Ondertussen
had Gondy ook haar ontlasting laten lopen.
Terwijl
verpleging Gondy verschoonde kwamen de IC
artsen. Er waren op dat moment zo'n acht man
om haar heen.
Ik
hoorde ze zeggen dat er bloed diende te worden
afgenomen. De hematoloog vroeg of
ik even mee wilde lopen en in een kamertje vertelde hij dat
men een scan wil maken om te kijken of er geen bloedingen in de hersenen
waren. Hij vroeg of ik daar wilde
blijven wachten. Ik zei dat ik bij Gondy
in de buurt wilde blijven en ben
bij de uitgang van de kamer gaan
staan.. Op dat moment werd de kamergenoot
naar een andere kamer gebracht.
Ik hoorde
dat ze voor de zekerheid zuurstof gingen toedienen.
Daarna werd zij met bed naar de scanafdeling
gebracht. Tijdens vervoer liep ik met haar mee
en hield ik haar hand vast. Hier reageerde ze
niet op, ook
op het aanroepen en aanrakingen aan het gezicht reageerde ze niet.
Omstreeks
13:55 uur arriveerden we bij de scanafdeling, ik mocht niet
mee naar binnen en moest wachten in de
wachtkamer. Om 13:59 uur stuurde ik het eerste
sms naar familie om hen in te lichten. Om 14:14
uur stuurde ik smsje naar de zus van Gondy of ze naar afdeling 5 kon komen. Dan
is Gondy klaar met de scan.
Volgens
mij is Gondy ongeveer 15 min op de scanafdeling geweest maar het leek
wel een uur. Dat was ook
het moment dat ik er doorheen zat en ik in huilen ben uitgebarsten. Ik was echt
bang.
Op
weg terug naar de kamer was Gon weer bij bewust zijn.
(volgens
verpleegkundige hebben ze 2 scans moeten maken omdat je niet rustig wilde
blijven liggen)
Je was weer om je heen aan het kijken maar je wist niet waar je was.
Op de
kamer vroeg je me ook waar je was. De
neuroloog kwam langs en vertelde dat hij niets afwijkends op
de scan heeft kunnen zien .
Neuroloog
heeft vervolgens een fysiek onderzoek gedaan en op alles wat hij deed reageerde jij zoals
kriebelen onder voeten en je reflexen. Je wilde alleen niet naar hem luisteren
en draaide je gezicht weg.
Vervolgens
werd een hartfilmpje gemaakt, ook deze uitslag was goed.
Ook
de zaalarts gaf aan dat scan goed was en dat er niets afwijkends op
te zien was. Zij wilde ook contact met je maken maar ook voor haar draaide je je
gezicht weg. Zus Ans arriveerde toen, maar dat heb je niet meegekregen. Zij is ongeveer 20 min gebleven en is toen naar de kids gegaan.
Je was heel onrustig en je was de hele tijd aan het woelen. Het heeft bijna een uur
geduurd toen je weer redelijk aanspreekbaar was.
Omstreeks
16:00 uur zijn we samen naar de wc gelopen en heb je geplast. Even van te voren
had je nog twee keer op de plaspot geplast, want je was ontzettend bleek.
Je had het warm en dan weer koud, dekens op en dekens af. Je
wilde slapen maar kon je draai niet vinden. Om 16:15 uur ben je in slaap
gevallen.
Je
sliep en dan was je weer wakker. Je bleef onrustig en wist niet wat er gebeurd was. . Ik vertelde je alles maar je kreeg misschien maar de helft mee.
We
hebben je ook de luier uitgedaan en een slip en pyjamabroek aangetrokken. Rond
half 6 ben je weer gaan slapen en ben ik ff gaan eten tot kwart over 6. Toen ik terug kwam, was je nog steeds aan het slapen.
Tot 8
uur ben ik bij je gebleven. "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten