19 mei was het zover, de laparoscopie, middels kijkoperatie eierstokken en eileiders preventief verwijderen, advies vanuit de genetica, daar mijn zus en moeder overleden zijn aan eierstokkanker (ondanks dat er geen erfelijkheid is ontdekt).
19 mei, ’s ochtends melden, alles verliep goed, ’s avonds was ik thuis. Omdat de buik opgeblazen was, kon er uitstralende pijn in de rug ontstaan. Nou, dat heb ik geweten, van vrijdag op zaterdag bijna de hele nacht onhoudbare rugpijn, bijna niet te doen. Ik kon alleen op de rug liggen, vanwege de ingreep, ook niet fijn voor een zijslaper. Geen oog dichtgedaan maar gelukkig trok de pijn de volgende ochtend weg.
Ik was gebroken en toen zette de koorts op. Maar ja, dat kon ook een nasleep van de narcose zijn. Zo ook het overgeven. Ik kon niets binnen houden, zelfs een slok water zorgde voor een hele bak “braaksel”. Ik berustte erin dat het weekend niet fijn zou zijn… en focus op maandag en beter.
Helaas bleef maandag de koorts aanhouden. Het drinken en eten ging ietsje beter en sinds zondag niet meer hoeven overgeven, dus er was vooruitgang. Toch even met poli gebeld ivm aanhoudende koorts en ik had een kleine rode vlek bij de navel. Ze wilde me op de poli zien en plande een afspraak bij de spoedarts. Ik was blij, een spoedplek maar op de poli gingen zeker 12 man mij voor bij diverse artsen, maar geen spoedarts, die bleek op de OK te zijn. Na een uur hield ik het niet meer, was klaar om naar huis te gaan en dan maar naar huisarts. Vijf minuten later werd ik grondig onderzocht met excuses voor het lange wachten. Echo liet niets zien, rode vlek kon ontsteking worden, er werd bloed geprikt en uitslag zou twee uur later volgen. AB, de Amox (breedspectrum) werd voorgeschreven. Eenmaal thuis zakte de temp tot beneden de 37…pfffff had ik te vroeg aan de bel getrokken?…Labuitslag viel mee en in overleg wachtte ik met de AB in de hoop dat koorts wegbleef.
Maar helaas, dinsdag weer dikke vette koorts, toen gestart met AB. Woensdag moest ik sowieso bloed prikken, ’s avonds voor uitslag gebeld en kreeg ik andere arts aan de lijn. Men wilde mij weer zien en ik moest rekening houden met een opname. Zo werd ik woensdagavond opgenomen, maar eer je dan onderzocht bent etc, ben je uren verder. Even paar dagen AB via infuus, voor het weekend naar huis, zo zei men….Om half 12 arriveerde ik op de afdeling, om 01 uur was alles geregeld mbt medicatie… pffff…
Dagen erna blauw geprikt, elke dag bloed prikken en 3x infuusnaald moeten verplaatsen, oh zo niet fijn. Ivm verdenking wondroos, start andere AB en dan ook met 24 uurs toediening. Koorts hield aan tot en met zondag, toen spontaan ’s avonds de wond bij de navel ging ‘vloeien’. Er kwam pus uit, terwijl met echo geen ontsteking te zien was geweest. Er volgde een pijnlijk duwen door VP, mezelf en later door arts. De meeste pus was uit de wond. Verder werd wond meermaals gespoeld. Men had het over wondroos, geïnfecteerd hematoom en infiltraat. Maandag geen koorts meer gehad en over kunnen stappen op weer orale AB-tabletten, maar ik moest eerst 36 uur koortsvrij zijn en zeker twee giften AB-tabletten gehad hebben, voordat ik naar huis zou mogen. Spannend, wat ging het lichaam doen met de AB-tabletten en wat deed het bloedbeeld… Op dinsdag kwam het onverwachte goede bericht, lab was verbeterd en geen koorts, dus hup naar huis. Zo blij… in 1 dikke week 5 kilo kwijt, maar daarvan 2 kilo zo weer bij.
Eenmaal thuis, kapoelewoetsch, niks waard, gelukkig wel weinig pijn maar heel veel last krampen/extreme diaree door de AB. Met kleine stapjes vooruit, op naar verder herstel.
Op woensdag werd bij onze jongste de amandelen verwijderd, gelukkig was ik dus net op tijd thuis. Heb weinig kunnen doen, maar oh zo fijn om er toch te zijn. Gelukkig verliep alles goed maar wel echt pijn gehad en nog, maar ze was en is een bikkel. Nu nog herstellende en we zijn beiden blij met de verzorging van paps die soms van hot naar haar rende… dankbaar!
